معرفی کتاب: ارمیا
چکیده: داستان کتاب در سال 1367 و اواخر جنگ رخ می دهد. ارمیا معمّر جوانی نوزده ساله و اهل شمال تهران است. او به همراه دوستش مصطفی (که در هنگام ثبت نام برای جبهه با او آشنا شده بود) راهی جبهه شده است. ارمیا و مصطفی در طول دوران جبهه به دوستان صمیمی یکدیگر تبدیل شده اند. ولی اندکی پیش از آتش بس، مصطفی بر اثر انفجار خمپاره ای در سنگر، روبروی چشمان ارمیا به شهادت می رسد.
پس از صدور قطع نامه و اتمام جنگ، ارمیا به خانه و به آغوش پدر و مادر خود باز می گردد. پدر و مادر ارمیا از بازگشت یگانه فرزندشان بسیار خوشحال اند، ولی خیلی زود متوجه می شوند ارمیای آنها هیچ شباهتی با ارمیای پیش از جبهه ندارد. جبهه و جنگ و همچنین شهادت مصطفی، شخصیت او را به کلی عوض کرده است. ارمیا نمی خواهد و نمی تواند حال و هوای جبهه و خاطرات مصطفی را فراموش کند. ارمیا شباهتی به دنیای پیرامونش ندارد و همین پدر و مادرش را نگران می کند ...
ارمیا نخستین رمان رضا امیرخانی، نویسنده و منتقد ادبی است که در حوزه ادبیات دفاع مقدس نوشته شده است و نگاهی انتقادی به جامعه پس از جنگ دارد. این کتاب که در سال 1374 به چاپ رسید، به عنوان کتاب برگزیده بیست سال ادبیات دفاع مقدس انتخاب شده است.
طرح کلی کتاب درباره جوانی است که پس از اتمام جنگ، توانایی برگشت به خانواده، دانشگاه و جامعه را ندارد. حضور در جبهه نگاه او را عوض کرده و جامعه برایش کوچک و حقیر شده است.
به نظر من اوایل کتاب زیبا بود، مخصوصاً خاطراتی که از جبهه بیان می شد خیلی جالب بود. ولی هرچه به پایان کتاب نزدیک تر می شد، از جذابیت ماجرای آن برای من کاسته می شد. پایان کتاب هم به نظرم اصلاً خوب نبود.
اما ویژگی مثبت کتاب، نثر زیبای رضا امیرخانی است. نثری که به راحتی در دل خواننده می نشیند و هر چند موضوع داستان جذاب نباشد، ولی خواننده را به خواندن ادامه داستان ترغیب می کند و هیچ سختی ای برای خوانش کتاب به وجود نمی آورد. جملات کتاب ساده و صمیمی هستند و در عین حال زیبا و پرمعنا.
با اینکه کتاب ارمیا و موضوعش رو دوست نداشتم، ولی همین نثر زیبا من رو مشتاق کرده تا دیگر آثار امیرخانی رو هم مطالعه کنم.
من به این کتاب از یک تا ده نمره ی 6 را می دهم.
✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰
رضا امیرخانی
